хұн

зат. сөйл. Ғұн. Х ұ н – алғашында Орталық Азияны мекен еткен, соңынан батысқа ауып барып, V ғасырда Аттила деген қолбасшының басқаруымен Европаны басып кірген, аса күшті болған халықтың аты (Шыңғыс хан, 360). Қазақ халқының ту ұстау дәстүрі сонау х ұ н, түрік заманынан басталып, сол кездегі тайпалық белгілерді сақтаған (Қаз. әдеб., 15. 04. 1983, 5).